Nieuwsbrief mei 2015


Fietsen op Donderdag

We starten met een nieuwe groep fietsers op donderdagmiddag met KWB leden.
We maken fietstochten van rond de 50 km op een rustig tempo en voorzien een tussenstop.
Ook een maandelijkse dagtrip staat op ons verlanglijst.
Het fietsen gaat van start in mei.
We verzamelen op het Gemeenteplein om 12.30 uur. KWB-leden zijn verzekerd.
Heb je zin om mee te fietsen kom dan op donderdagmiddag of laat het ons weten.

Karel de Swart

GSM 0475 71 85 63
Heimeulenstraat  37

Cor Hermans

GSM 0476 25 92 54
Dalweg  2A


 Verslag Wandelweekend KWB Meerle  (27-28-29 maart 2015)

‘De vrouwen van Veussel schrijven wel een veslag zeker’ zei Joske Van Bavel.
‘Euh, wat, euh, ja … zeker.  En die vrouwen van Veussel zijn Hildje en ikke,  Els. 
Omdat de Jack van Hildje als beginnend zelfstandige al goed te doen heeft en niet zo gemakkelijk meer van huis kan, heb ik haar gezelschap gehouden.
Vrijdag zijn we iets voor de middag vertrokken.
We mochten meerijden met Jan en Annie. 
Onderweg nog efkes gestopt voor een broodje en koffie, een babbeltje met enkele Engelse studenten en rond een uur of 3 waren we op ons plaats.
Hoewel de gps het niet meer wist (een Nederlandse madam), reed Jan rechtstreeks naar ons hotel. 
Hij wist dat nog van 10 jaar geleden, straf geheugen hoor.
Om iedereen zo vlug mogelijk te leren kennen, hadden we ons strategisch in de bar gezet.
Iedereen passeerde toch langs daar om in te checken en met de namenlijst erbij kende ik al vlug wie er zoal mee was. 
Na een paar frisse Hoegaardes (van’t vat, lekker!) zijn we nog een klein wandelingske gaan maken en om 19u zat iedereen aan tafel voor een lekkere, warme maaltijd.
Jos deed zijn alomgekende speech, maakte met ons afspraken voor de volgende dag en gaf ons de leefregels van het hotel mee :
veel drinken en uw kamernummer goed onthouden
op uw eigen kamer douchen en slapen.
Foefelen konden we niet want hij wist perfect wie op welke kamer sliep.
’s Avonds in de bar werd er gekaart, deurgerekt, schaak gespeeld en the box geshutteld. 
Ik heb mee de box geschutteld.  Een goede gelegenheid om mensen te leren kennen en zij mij ook een beetje.
Ik heb wel dikwijls verloren.  (een complot tegen Veussel ?) Tot mijn grote verbazing wilden de ‘mannen’ wel heel vroeg te bed. 
Ze stonden daar wat rond te draaien en te zagen tot hun vrouwtjes dan uiteindelijk toch mee gingen slapen.  Ja, meestal is dat andersom.
De volgende morgen zat iedereen fris aan het ontbijt. 
Een stevig ontbijt voor een wandeling van 18 km is nodig. 
Het zonnetje scheen en het zag er naar uit dat het een mooie dag ging worden.
Om kwart na 9 stond iedereen in wandeluitrusting buiten en konden we vertrekken.
Jos had uiteraard al weer de nodige instructies meegegeven en ook snoepjes voor onderweg.
De eerste kilometers waren bergop, maar dat hoort erbij als je in de d’Ardennen gaat wandelen. 
Onze Ardennen hebben echt wel wat te bieden : mooie landschappen en vergezichten, bossen,de stilte (vooral tegen de middag werd het al wat stiller). 
Op verschillende plaatsen is het echt de moeite om eens stil te staan en rond te kijken. (en dan konden ze achteraan nog is aansluiten).
Om 12u hadden we onze picknickplaats bereikt. 
De broodjes, fruit en drinken waren in ons hotel klaar gemaakt en Jan bracht ze met de auto naar boven. 
Dank u wel Jan, anders hadden we dat allemaal zelf moeten meesleuren.
Iedereen genoot van zijn picknick, een lekker koemmeke koffie of soep. 
Hildje deed ondertussen nog een dopingcontrole, maar gelukkig was iedereen safe.
De zon liet het ondertussen ook afweten en de regenbroeken en paraplu’s kwamen tevoorschijn.
Het werd een druilerige namiddag, maar daar trokken wij ons niks van aan. 
De meeste kilometers waren achter de rug en de volgende stopplaats, daar keken we al naar uit : ‘Het Biermuseum’. (en de naam zegt waarom).
Verschillende biertjes en trappisten werden geproefd en den ene smaakte al wat beter dan den andere. 
Omdat dit de laatste stopplaats was en het hotel op 1 km lag, kan iedereen doorgaan wanneer hij zelf wou.
Je kan wel raden dat het voor sommige wel wat later werd. 
Ik was ook bij het laatste groepje.
En toen we besloten om ook door te gaan, gebeurde er iets wat ik helemaal niet had verwacht. 
Hildje en Annie lieten mij in de steek. 
Zij namen een taxi naar het hotel en ik bleef achter met Jan, Harry en Patrick. 
Gelukkig ben ik niet bang. Ik heb dan maar kop getrokken, anders hadden we misschien niet om 19u in ’t hotel geweest.
De Patrick wou nog wat koeien melken en Harry heeft die laatste km de oren van mijne kop gezaagd om ’s avonds mee te kaarten in zijn plaats. 
Dan kon hij naar de voetbal kijken, de Rode Duivels tegen Wales. 
‘In Mjel spelen ze deurrekken. 
Heel gemakkelijk en ge moet gene schrik hebben, want die ander vrouwen kunnen dat ook niet zo goed’ zei den Harry.
Ik heb dan maar toegezegd, voor mij ook weer een gelegenheid om wat mensen te leren kennen, en zij mij.
Toen we bij het hotel aankwamen stond Annie de Jan  al op te wachten. 
Oh, wat lief, dacht ik, maar het was omdat ze niet op haar kamer kon. 
En je mocht niet op een ander zijn kamer gaan douchen, had Joske gezegd.
Het douchen deed deugd, het apéritiefke ook en om 19u zat iedereen weer met zijn benen onder tafel te wachten op Jos zijn speech. 
 Maar die kwam er niet, Hildje had weer iets in petto.  Een triest verhaal, maar ze kon het zelf niet vertellen. 
Dus,…(ik zag het al aankomen) heb ik het in haar plaats moeten doen : ‘Het Vogeltje’. 
Dat was al de tweede keer op éne dag dat ik de pieneut was.  (ik hoop echt dat Jack zijn werken volgend jaar beter plant, zodat hij weer mee kan).
Jan heeft dan nog een poging gedaan om te speechen, maar volgens mij heeft niemand er iets van verstaan. 
Na het eten de bar in om deur te rekken,  te schaken, voetbal te kijken,  te rummikubben, aan den toog te hangen of gewoon een babbeltje te doen. 
Ik begon heel slecht met het kaarten, niet boven nul geweest (weer een complot, dacht ik) tot vier giften voor het einde.
Een eindspurt ingezet en toch nog gewonnen. 
Net zoals de Rode Duivels.
Vanavond was het de beurt aan enkele mannen om wat langer op te blijven, met de nodige gevolgen natuurlijk. 
Verkeerde kamernummers en een kater de volgende dag.
Dieje volgende dag begon met regen en nog is regen. 
Maar dat hield ons niet tegen om nog een tocht van 9 km te wandelen.
Het hield sommige zelfs niet tegen om wild te plassen en te kakken.  Keihard zijn die van Mjel.
Uitgeregend kwamen we terug in ons hotel aan, het was goed geweest.
Douchen, inpakken, warm eten en afrekenen.
Wij zijn veilig thuis geraakt, ik hoop jullie allemaal ook.
Ik wil nog graag een pluim geven voor de goede organisatie, de mooie uitgestippelde wandelingen, het plezant gezelschap. 
Jullie zijn een toffe groep om mee op wandelweekend te gaan. 
En ik kan concluderen dat de Pieren van Mjel en de Beschaafden van Veussel echt wel deur één deur kunnen.
Ik heb ervan genoten!

Groetjes,
Els


Samenaankoop stookolie

Einde mei of begin juni zal je wijkmeester weer langskomen of je een brief bezorgen voor de samenaankoop van stookolie.